Γράφει η Δέσποινα Λάνου

Γερμανικός Εξπρεσιονισμός

Ο Γερμανικός εξπρεσιονισμός εμφανίστηκε το 1915-1930, ένα σημαντικό ρεύμα που εισήγαγε την αρχιτεκτονική στον κινηματογράφο. Πρόκειται για μία ιδιαίτερη εποχή, αφού βρισκόμαστε σε μία Γερμανία ηττημένη από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο που προσπαθεί να αναδημιουργηθεί.

Θα λέγαμε πως ο εξπρεσιονισμός είναι η αντίθετη μορφή του ρεαλισμού. Ο άνθρωπος κάνει ενδοσκόπηση, ο κόσμος δεν είναι ο σύνηθες είναι κάτι πέρα του « φυσιολογικού » κάπως έτσι εμφανίζονται παραμορφωμένα κτίρια και φιγούρες. Σημασία δεν έχει πλέον τι βλέπουμε, αλλά τι κρύβεται. Ο ρεαλισμός και ο νατουραλισμός εγκαταλείπονται , τη θέση τους παίρνει ο συμβολισμός έντονες αντιθέσεις φώτων, χρωμάτων και μαριονέτες στο βωβό κινηματογράφο.

Μετρόπολις( 1927): Πρόκειται για χαρακτηριστικό δείγμα ταινίας του εξπρεσιονισμού ιδιαίτερα διαδεδομένη. Το έργο ανήκει στο είδος του γερμανικού εξπρεσιονισμού. Η σκηνοθεσία έγινε από τον Φριτς Λανγκ, σε σενάριο της Τέα φον Χάρμπου, το οποίο κι αυτό με τη σειρά του βασίστηκε στο ομώνυμο μυθιστόρημά της. Πρωταγωνιστούν οι Άλφρεντ Άμπελ, Γκούσταβ Φρέλιχ, Ρούντολφ Κλάιν-Ρόγκε και Μπριγκίτε Χελμ. Παραγωγός της ταινίας ήταν ο Έριχ Πόμερ και η διανομή έγινε από την UFA. Η ταινία σήμερα θεωρείται πρωτοπόρος τους είδους της επιστημονικής - φαντασίας στις ταινίες, και μάλιστα η πρώτη μεγάλης διάρκειας ταινία τους είδους, που κυκλοφόρησε.

Η ταινία γυρίστηκε κατά την περίοδο της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης. Η πλοκή της λαμβάνει χώρα σε μία μελλοντική αστική δυστοπία, και αφηγείται την ιστορία του γιου του κυβερνήτη, Φέντερ, ο οποίος με μία εργάτρια, τη Μαρία προσπαθούν να εξαλείψουν το χάσμα που χωρίζει την πόλη τους. Τα γυρίσματα ξεκίνησαν το 1925 και η παραγωγή στοίχισε, σχεδόν, 5 εκατομμύρια Reichsmarks.Τα σκηνικά είναι επηρεασμένα από το Μπάουχαους, τον Κυβισμό και τον Φουτουρισμό.

Πλοκή

Η υπερπληθυσμική Μετρόπολις χωρίζεται σε δύο κοινωνικές τάξεις που ζουν σε διαφορετικά επίπεδα της πόλης. Η ελίτ των αρχόντων και της αριστοκρατίας ζει στο ανώτερο επίπεδο, ενώ οι εργάτες, τα χέρια που φτιάχνουν την πόλη, ζουν στο κατώτερο επίπεδο, όπου βρίσκονται και οι μηχανές. Οι μηχανές είναι αυτές που καθορίζουν - και "καταβροχθίζουν" - τις ζωές των εργατών. Ο χρόνος, πάντοτε σχετικός, δείχνει να έχει σταματήσει για τους κατοίκους της "άνω" πόλης, ενώ για τους εργάτες αποτελείται μόνο από το ατελείωτο δεκάωρο της κάθε βάρδιας τους. Οι ολοκληρωτικές πολιτικές και οι οικονομικές δομές της κοινωνίας, καταγράφονται με ακρίβεια σε μια πόλη που γίνεται, τελικά, εφιαλτική.

Ο Γιόχαν Φρέντερσεν είναι ο Άρχοντας της Μετρόπολις. Δεν διευθύνει απλώς, αλλά εξουσιάζει την πόλη. Ο χαρακτήρας του κατά πολλούς είναι ένας συνδυασμός του (Σαιξπηρικού) Ριχάρδου Γ' και του Αδόλφου Χίτλερ. Η ομοιότητα του με τον Χίτλερ αποκτά ιδιαίτερη σημασία αν αναλογιστεί κανείς ότι η ταινία δημιουργήθηκε στην προ-Χιτλερική Γερμανία. Θεωρείται μία ταινία μπροστά από την εποχή της, σαν να είχε προβλέψει τον ερχομό του Χίτλερ.

Η Ταινία: