Της Δέσποινας Λάνου

Διανύουμε μία δύσκολη εποχή  σε πολλαπλά επίπεδα: κοινωνικά, οικονομικά, πολιτικά.   Η οικονομική κρίση,  η μετανάστευση,  τα πολλαπλά πολιτικά σκάνδαλα αποτελούν 3 πυλώνες που μεταλλάσουν την κοινωνία σε  ακροδεξιά. Δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο, αλλά διεθνές η παγκοσμιοποίηση παίζει και εδώ καταλυτικό ρόλο. Αλλά τι συμβαίνει ακριβώς;

Η ακροδεξιά ανεβαίνει είναι άλλωστε ιστορικά αποδεδειγμένο πως στις έντονες οικονομικές κρίσεις ανεβαίνει. Ωστόσο, επειδή η κάθε ιστορική στιγμή είναι διαφορετική η ίδια στις υπάρχουσες συγκυρίες συνεχίζει « ανανεωμένη»με διαφοροποιημένες τις απόψεις της σε σχέση με το παρελθόν. Δεν υπάρχουν έντονα αντισημιτικά στοιχεία, αλλά η έξοδος από την  Ευρωπαϊκή Ένωση, ο πατριωτισμός με την έννοια των κλειστών συνόρων  είναι δύο πάγιες θέσεις της. Τα πολιτικά σκάνδαλα, που συνέβησαν κατά το παρελθόν , η οικονομική κρίση, η ξενοφοβία χρησιμοποιούνται κατά κόρον από την ακροδεξιά , προκειμένου να τονιστεί ένα παρελθόν πολιτικής ασυδοσίας, αλλά και να παρουσιαστούν οι ίδιοι ως σωτήρες του έθνους.

Η οικονομική λιτότητα και η αυστηρή πολιτική των πολιτικών ηγετών έχει οδηγήσει κατά πολύ στην ακροδεξιά μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού, ακόμη και στις περιπτώσεις που δεν την υποστήριζαν παλαιότερα. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, πως οι ψηφοφόροι της είναι άτομα προερχόμενα κυρίως από τη μεσαία και εργατική τάξη, οι οποίοι έχουν πληγεί κατά πολύ από την οικονομική κρίση, αλλά και κάτι που εν μέρει οδηγεί σε σχεδόν κανονικοποίηση της ακροδεξίας.

Η εκλογή ατόμων και κομμάτων που θέλουν να φαίνονται αντισυστημικοί είναι κάτι μπορεί να αλλάξει, μόνο με την αλλαγή της υπάρχουσας πολιτικής σκηνής, νέων πολιτικών επιλογών που θα είναι πιο κοντά στον μέσο πολίτη, αλλά και ο επαναπροσδιορισμός της έννοιας του πατριωτισμού αφήνοντας πίσω τις ακραίες φωνές και μαθαίνοντας τη διαφορά του εθνισμού από του εθνικισμού.