Στην αντίπερα όχθη στέκει η Κατερίνα Βρανά. Αρνείται να δεχτεί μια μονιμότητα που δεν την εκφράζει, φοράει το χρυσό κολάν της, οπλίζει στη μνήμη της τα επώδυνα δύο χρόνια που έχει ζήσει και τα εκτοξεύει με τόση δόση χιούμορ, πάθους και αγάπης, που σε ...

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο >>